Piše: Haris Zilić
Da Vam postavimo pitanje koja fudbalska liga ove sezone bez premca može ponijeti epitet posebne, teško bi ko od Vas dao ispravan odgovor, koliko god se zadubio u tabele. Golim okom nije vidljivo, ali kopanjem historije dolazimo do Turske i njihove fudbalske lige.
Zašto Turci? Zašto posebni? Ponudit ćemo Vam odgovore!
Turski fudbal je posljednjih nekoliko godina doživio jedan drugačiji sistem. Iako ligu vole nazvati “najstarijom” na Starom kontinentu, jer služi većini fudbalera da u poznim godinama odrade još koju “bankovnu” sezonu, Turci su promijenili totalni odnos snaga.
Prije nego dohvatimo cijelu suštinu priče, vratit ćemo se u 1981. godinu. Te godine ekipa Trabzonspora je došla do pete titule prvaka Turske, a iza sebe ostavila Adanaspor, koji se morao zadovoljiti titulom viceprvaka, ujedno i dan danas najvećim klupskim rezultatom.
Ekipa Adanaspora sezona 1980/1981
Pomenuta godina se još uvijek prepričava posebnim slovima u turskom fudbalu. Te sezone prvi put se desilo da nijedan od tri velikana: Fenerbahce, Galatasaray, Besiktas, nije završio među dvije prvoplasirane ekipe u prvenstvu.
Vraćamo se na poentu naše priče.
Pomenute brojke i statistike bi se ove sezone mogle rušiti, a Turci bi mogli otvoriti nove stranice svoje Superlige.
Pogled na trenutnu tabelu, daje sliku kakvoj turski klupski fudbal nikada ranije nije svjedočio u svojoj historiji. Lider je Sivasspor, prati ga Basaksehir, trećeplasirani je Trabzonspor. U TOP 3, nema istanbulskih velikana, ekipa s armijom navijača, ekipa koje su pisale najljepše stranice turskog klupskog fudbala. Ta slika je prvi put prisutna u turskom klupskom fudbalu (TOP 3 bez istanbulskih giganata).
Ogroman iskorak je u Turskoj. Tiho su krojili novi fudbalski odnos i rast, a klubovi to najbolje definišu. Iz Turske dolazi nekoliko novih momaka na fudbalskoj svjetskoj sceni (Under, Demiral, Soyuncu…).
Turci za fudbalsku budućnost neće brinuti. I reprezentacija je opet među evropskom kremom (plasirali se na EURO), a možda uskoro ponove i neki sličnu priču sa Mundijala 2002. ili EURO-a, 2008. godine.
Caglar Soyuncu defanzivac Leicestera
Sivasspor i Basaksehir ozbiljno gledaju prema prvoj tituli u klupskoj historiji, dok Trabzonspor razmišlja o prekidu posta dugom 36. godina. I od te, nama u BiH, zlatne olimpijske 1984. godine pa do danas, samo je Buraspor u Turskoj uspio pokvariti slavlje velikana, osvojivši titulu 2010. godine.
Slavlje u Bursi nakon titule prvaka 2010. godine
Sada “nendorljivom” trojcu turskog fudbala ne prijeti samo gubljenje titule, nego i ispadanje iz TOP 3, što bi bila i nova era u turskom fudbalu.
Neki novi turski klinci, savremeni stadioni, odvažniji klubovi i vrijeme kad velikani utihnu... I ako ima još vatre u njima, sve je manja, a turski klupski fudbal sve zanimljiviji i zanimljiviji.
Nemojte se čuditi ako neko napravi evropski iskorak u budućnosti, a da nisu tri istanbulska ponosa.
Stigla su neka druga vremena.
