Piše: Fadil Mešan
Travnik ne samo što je bio prijestolnica Bosne punih 149.godina, nego je i grad u koji su iz Evrope stizale razne sportske igre, pa tako i ona koju s pravom nazivaju “najljepšom sporednom stvari na svijetu”-fudbal.
Ova 2020.godina je godina u kojoj travnički fudbal, kao rijetko koji u BiH obilježava 100.
godina ove najpopularnije igre.Smatram velikim hendikepom činjenicu što je travnički fudbal u godini jubileja na nivou koji po ničemu, osim po ne odgovornosti onih koji bi morali biti odgovorni, ne zaslužuje.U Travniku kruže dvije verzije o tome ko je prvi donosioc fudbalske lopte u njihov grad.
Prema jednoj, prvi donosioc je Prater Anđelko Jurić koji je bio i profesor u travničkoj Isusovačkoj Gimnaziji i veliki zaljubljenik u sport.Bio je misionar i često je putovao po svijetu.
Tako je 1918.godine, vraćajući se iz Afrike, negdje u Evropi kupio kompletnu fudbalsku opremu, crnožute dresove i kopačke za svoje učenike. Profesor Anđelko je znao često da skine mantiju i da obuče sportsku opremu i zaigra fudbal sa svojim učenicima.
(Miroslav Ćiro Blažević u dresu Travnika 1951. godine)
Travničke gospođe su ga često ogovarale, kako je nedolično jednom svećeniku da se skida u gaće i sa učenicima igra fudbal.Naravno od većine građana je imao podršku i bio vrlo cijenjen među njima.
Po drugoj verziji prvu fudbalsku loptu u Travnik su donijeli, također odnekud iz Evrope gospodin Jozo Zec i Zvonimir Sajko, vraćajući se u Travnik po završetku Prvog Svjetskog rata 1918.godine.
Travničani prihvataju obje verzije, jer je profesor Anđelko loptu donio za potrebe svojih učenika, a Jozo i Zvonimir za potrebe građanske mladeži.Često su kasnije odigravani susreti između ove dvije grupe.
Nakon donošenja lopte u Travnik ozbiljno se počinje razmišljati o osnivanju Fudbalskog kluba i odigravanju prve utakmice u Travniku. Po mom saznanju, a puno sam tražio po arhivskim dokumentima i razgovarao sa akterima događanja, prvu fudbalsku utakmicu Travničani su vidjeli 1920.godine,
kada su u goste pozvali sarajevsku Slaviju, koja je osnovana 1913.godine. U to vrijeme Travnik nije imao registriran fudbalski klub, pa su za tu priliku ekipi dali naziv svog grada i pod tim imenom odigrali dvije utakmice.
Prvu je dobio sastav Travnika rezultatom 2:0. dok su drugu, dan poslijesutra gosti iz Sarajeva dobili rezultatom 4:2.Većina gledalaca, a bilo ih je, po pričanju, iz više gradova BiH, prvi put su u životu gledali jednu fudbalsku utakmicu.
Prvi fudbalski klub u Travniku se osniva 1922.godine koji dobiva ime “Bojna”, po jednom brežuljku iznad Travnika, i u svom postojanju igra vrlo važnu ulogu u BiH, te postiže zavidne rezultate.
Drugim Svjetskim ratom na određeno vrijeme se prekida sa sportskim aktivnostima. 1945.godine tačnije 20-tog augusta, a na inicijativu prijeratnih fudbalera i političkih aktivista, u sali Kino Lašve je održana Osnivačka Skupština kojoj je prisustvovao veliki broj ljubitelja sporta.
(Jozo Zec)
Za prvog predsjednika izabran je drug Salih Simičić. Klub dobija ime “Bratstvo”, kao simbol suživota muslimana, katolika, pravoslavaca i ostalih…
Od te 1945. godine, pa do danas travnički fudbal je postizao rezultate vrijedne divljenja i iznjedrio nekoliko fudbalera koji su branili boje najboljih klubova BiH i bivše Jugoslavije.
Dovoljno je spomenuti veličine, kakve su bili: Miroslav Blažević Ćiro, proglašen trenerom svih trenera, zatim braću Envera i Eshera Hadžiabdić, Alojzije Renić, Loska Bećira Caco, Željko Parić, Ivan Rajić, Ivo Vidović, Selver Lihovac, Marko Dolić Pećko, Midhat Turčinhodžić Ture, Krešimir Jurišić Kela, Anto Anić, Mesud Begovac “Drveni”, Nedim Ćatić, Namik Nuhbegović “Nana”, Elvedin Varupa i mnogi drugi, koji su s ponosom nosili dres travničkog kluba.
(Zvonimir Sajko)
Pioniri dijeljenja fudbalske pravde u Travniku su Omer Sadibašić, Haso Čolić, Mesud Tahirović “Dima” i generacije iza njih, poput Mirsada Imbrišimbegovića “Mitu”, Bekira Ferizovića, Ferhata Begovca “Dedu”…
Travnik je imao ima vrhunske trenere poput Mehmeda Dautovića “Meku” Ismeta Mulamuhića “Ćušu” i nekolicinu drugih.
(Prof. Anđelko Jurić)
S posebnim zadovoljstvom ističem trene s FIFA-a licencom, koji svoj trenerski put uspješno nastaviše u dalekoj Africi, kao što su: Dragan Jović, Nedžad Selimović, Adnan Hodžić i Nermin Bašić.
Moram konstatovati da će ova objava na sportskom portalu upoznati javnost da je travnički fudbal ušao u 100- tu godinu. Jubilej s kojim ljubitelji sporta u ovom gradu mogu da se ponose, bez obzira na činjenicu da taj izuzetan jubilej ignorišu oni koji bi na njega trebalo da su najponosniji.
Koristim priliku da ljubiteljima fudbala u Travniku uputim iskrenu čestitku povodom 100- te godišnjice.
