Sarajevo je 1984. godine ugostilo najbolje takmičare u zimskim sportovima, a prve Igre u jednoj državi socijalizma i prve za mandata Juan Antonia Samarancha održane su od 8. do 19. februara.
Glavni grad Bosne i Hercegovine domaćinstvo je dobio poslije velike borbe sa japanskim Saporom, a učestvovalo je 998 muškaraca i 274 žene. Olimpijski program proširen na 49 događaja a zimska olimpijska porodica dobila pet novih članova, Monako, Portoriko, Devičanska Ostrva, Egipat i Senegal.
Najuspješniji su, skoro po tradiciji bili sportisti iz SSSR sa 25 medalja (6, 10, 9) i Istočne Nemačke sa, za razliku od Lake Placida, jednom manje ali i jednim zlatom više (9, 9, 6). Odlični su bili i Finci, ali je za domaćine Igara najvažniji događaj bio veleslalom muškaraca 14. februara.
Grega Benedik nije završio trku, Bojan Križaj bio je deveti, Boris Strel peti, a Jure Franko, dvadesetjednogodišnjak iz Nove Gorice, zauzeo je drugo mjesto i donio tadašnjoj državi prvu medalju sa zimskih igara.
Jugoslavija nikada prije i nikada poslije Sarajeva (a postojala je još jedna prilika) nije imala više predstavnika, pored četvorce veleslalomaša u alpskom skijanju takmičili su se i Tomaž Cerkovnik, Jože Kuralt, Janez Pleteršek i Tomaž Jemc, Mateja Svet, Anja Zavadlav, Nuša Tome, Andrea Leskovšek i Veronika Šarec.
Ekipu u bijatlonu činili su Andrej Lanišek, Marjan Vidmar, Tomislv Lopatić, Jure Velepec, Zoran Ćosić i Franjo Jakovac, u dva boba dvoseda i jednom četvorosjedu nastupili su Zdravko Stojnić, Siniša Tubić, Boris Rađenović, Nikola Korica, Mario Franjić, Nenad Prodanović, Ognjen Sokolović, Zoran Sokolović i Borislav Vujadinović, mahom ljudi koji se prije tih igara bavili sasvim drugačijim sportovima ali su na svojevrsnom konkursu dobili priliku da nastupe na Olimpijskim igrama.
Kako red i običaji nalažu, Jugoslavija je imala predstavnike u svim sportovima i većini disciplina pa su olimpijci bili i brzi klizači Nenad Živanut, Behudin Merdović, Dubravka Vukušić i Bibija Kerla, pored Sande Dubravčić u umjetnikom klizanju nastupio je i Miljan Begović.
Devetoro trkačica i trkača, Jana Mlakar, Andreja Smrekar, Metka Munih, Tatjana Smolnikar, Ivo Čarman, Dušan Đuričić, Sašo Grajf, Jože Klemenčić i Jani Kršinar, četvorica skakača Miran Tepeš, Primož Ulaga, Tomaž Dolar, Vasja Bajc i Bojan Globočnik, kao i takmčari u nordijskoj kombinaciji Robert Kaštrun i Drago Vidić i ekipa u sankanju Dušan Dragojević, Suad Karajica, Dajana Karajica, učinili su jugoslovenski tim jednim od najbrojnijih na Igrama.
Nastupali su i hokejaši, posljednji put, pobijedili Italiju i izgubili tri meča završivši na diobi 9 – 12. mesta. U timu su bili Igor Beribak, Mustafa Bešić, Dejan Burnik, Marjan Gorenc, Edo Hafner, Gorazd Hiti, Drago Horvat, Peter Klemenc, Jože Kovač, Vojko Lajovec, Blaž Lomovšek, Drago Mlinarec, Murajica Pajić, Cveto Pretnar, Bojan Razpet, Ivan Ščap, Matjaž Sekelj, Zvone Šuvak, Andrej Vidmar i Domine Lomovšek.
U sarajevskim dvoranama Zetra i Skenderija i na obroncima Bjelašnice, Jahorine, Igmana i Trebevića blistale su neke nove zvijezde – Finkinja Marija-Liza Hamalainnen sa tri zlatne medalje u trčanju, istočnonjemačke brze klizačice osvojile su devet od 12 medalja u tom sportu, blizanci Phil i Steve Mehr iz SAD osvojili prva dva mesta u slalomu, bijatlonac Eirik Kvalfoss sve zlatne medalje koje su bile ’u ponudi’, Jayne Torvill i Christopher Dean ušli u istoriju umetničkog klizanja dobivši sve šestice.
Maskota jedinih Igara koje su se na ovom govornom području zvale našima bio legendarni Vučko, da ga je dizajnirao Jože Trobec a da su ga, u konkurenciji još pet maskota ’ustoličili’ čitaoci jugoslovenskih novina tog doba.
