Šta veže slavni Fenerbahče i sarajevsko naselje Alipašino Polje. Dok pratim kako Riad Bajić ruši slavni Fenerbahče, mislim šta napisati o Riadu, a da se već nije napisalo.
Uz dužno poštovanje, svim trenerima koji su trenirali Riada u Željezničaru, još nešto vrlo bitno je uticalo na razvoj Riada i kao čovjeka i kao igrača, a to je naselje gdje rođen, Alipašino Polje i svi majstori malog i velikog fudbala, koji su odrasli u tom naselju.Prije nego počnem nabrajati sva ta imena, moram prvo predstaviti i dva zaljubljenika u mali fudbal,dva fanatika, koji ni dan danas ne mogu bez lopte i svoje raje, a onda postaje sve jasno zašto je Riad tu gdje jeste.
Imao sam zadovoljstvo, preko dobrog prijatelja Faruka Hadžića Čupe upoznati i Riadovog oca, Mirsada Bajića, koji je važio za jednog od najboljih golmana u malom fudbalu u Sarajevu.
Kada čovjek sluša njih dvojicu kako pričaju o fudbalu iz perioda prije agresije na RBIH i legendarnih turnira u malom fudbalu, Šestoaprilskog na Kovačima, FIS-GOL-a itd, pa preko lige grada Sarajeva u opkoljenom Sarajevu i sada o Memorijalnom turniru u malom fudbalu „BAJRAM ZENUNI“ koji ove godine organizuju po 18 put.
Ono što je posebno interesantno u njihovim životima, to je liga grada Sarajeva. Morali su sa Alipašina Polja putovati pješke i po nekoliko sati do Skenderije, odigrati utakmicu i onda opet nazad u vojnu bazu u studentskim domovima na Alipašinu Polju.
Tako je u maju 1994 god dok je ekipa, kmf AP-ZVONO igrala u Skenderiji, na ovaj svijet došao i Riad Bajić, a onda se poslije utakmice, čitava ekipa svratila na babine kod sretnih Bajića. Te ratne godine su i povezale slavni Fenerbahče i Alipašino Polje. Naime, dok se jedan majstor fudbala rađao, Riad Bajić, a za kojeg je zainteresovan turski div, drugi majstor, Elvir Baljić je otputovao iz opkoljenog Sarajeva, na Bliski istok, a kasnije je potpisao za slavni Fenerbahče i ostavio neizbisiv trag, kao vrhunski igrač i stijelac.
Život piše najljepše romane, pa tako i ovaj, isti taj Elvir Baljić je rastao uz Mirsada Bajića i Faruka Hadžića, jer su iz iste mahale i svoje posljednje utakmice malog fudbala u opkoljenom Sarajevu odigrao je sa njima dvojicom i svojim Alpašincima.
Sad opet da se vratimo na Riada Bajića i njegovo odrastanje. Kad se rodite u naselju poput Alipašina Polja i koje je dalo vjerovatno najviše poslijeratnih reprezentativaca Bosne i Hercegovine, kako u velikom fudbalu, tako i u malom fudbalu, onda je uspjeh zagarantovan.
Pored lige u Skenderiji i u sali osnovne škole FATIMA GUNIĆ, kmf AP-ZVONO je igralo ligu u naselju, a imena igrača koji su igrali tu ligu zaslužuju svaki respekt : golmani Adnan Gušo i Ismir Pintol, pa igrači Dželaludin Muharemović, Elvir Baljić, Marijo Dodik, Suad Pašukan, Jasmin Bajić (Riadov amidža), nešto mlađi, Josip Lokmer, Alen Lalić, Muamer Kurto, Mirza Selimović, braća Fadil i Senad Žerić i mnogi, mnogi drugi više ili manje poznati, ali bez njih Sarajevo, Željo i nešto kasnije Olimpik jednostavno nisu mogli.
Tamo gdje su stali njegovi idoli, nastavio je i Riad i kad god dođe u Sarajevo svrati na rekreaciju da vidi svoje mahalaše.
(Faruk Hadžić/Sportske.ba)
