Tokom vikenda u Londonu je završena 16. smotra najboljih svjetskih atletičara i atletičarki. Oboren je veliki broj rekorda, favoriti, kako je to bilo do sada, i nisu se baš proslavili. Prvenstvo će ostati upamćeno kao posljednje za legendarnog Usaina Bolta koji je na ovom prvenstvu osvojio samo jednu medalju, i to bronzanu, u trci u kojoj je bio apsolutni vladar.
Na takmičenju su nastupali i atletičari sa Balkana, a najbolji uspjeh su ostvarili Ramil Guliyev u trci na 200 m, koji je na pobjedničkom postolju naslijedio Boltovo mjesto, te Sandra Perković, koja se vratila na vrh u bacanju diska.
Bh. atletičari nisu imali zapažene rezultate
U Londonu su Bosnu i Hercegovinu predstavljali Amel Tuka, Mesud Pezer i Hamza Alić. Nažalost, nisu ispunili ni svoja, kao ni očekivanja javnosti. Svi su svoje nastupe završili u kvalifikacijama sa ostvarenim rezultatima prema kojim se ne može mjeriti njihova vrijednost, jer vrijede mnogo više, a to su i nebrojeno mnogo puta dokazali.
Život piše drame, a jedna je od njih dogodila se i atletskom treneru Nevenu Raniću (37), koji je zbog tumora na kičmi sa 24 godine ostao nepokretan u donjem dijelu tijela i morao je da sjedne u invalidska kolica. Iako je suočen sa brojnim predrasudama zbog svog stanja, danas radi i kao trener i kao potpredsjednik Atletskog kluba Crvene zvezde, Kluba koji je 1989. godine bio prvak Evrope.
Za Sportske.ba, komentarisao je nastup bh. atletičara na Svjetskom prvenstvu u Londonu:
“Ostaje žal za kvalitetnijim rezultatskim ostvarenjima Tuke i Pezera s kojim bi prošli u narednu rundu takmičenja, prevashodno imajući u vidu njihove bogate sportske biografije. Negdje se očekivalo nakon rezultata s posljednjih mitinga na kojim su učestvovali da će bez problema savladati kvalifikacione norme i naći se u finalima i umiješati se u borbe za medalje.”, kazao je Ranić, te je dodao da ipak vjeruje da Mesud Pezer može donijeti medalju sa nekog velikog takmičenja “s obzirom da je izuzetno mlad, a bavi se disciplinom koja dozvoljava dugačak sportski staž”.
Njegova živitna priča ga nije pokolebala, nije se predao, već je nastavio da se bori i ostao da radi u atletici i sazreo u jednog od najuspešnijih trenera. Danas, često ga možemo čuti sa mjesta stručnog sportskog komentatora na Eurosportu tokom atletskih takmičenja.
Bazični sportovi su refleksija ekonomske moći jedne države
Tokom razgovora, osvrnuli smo se i na status atletike na našim prostorima.
“Često govorim o tome kako su uspjesi u bazičnim sportovima čista refleksija ekonomske moći jedne države. Na našim prostorima, na sreću, nije takva situacija. Zbirno gledano imamo relativno veliki broj učesnika na najvećim atletskim događajima, ali ni uspjesi ne manjkaju, Španović, Bekrić, Tuka, Vlašić, Perković, Žunić, Vuković, Ratej, Kozmus, itd. Definitivo talenta ne manjka, ali manjka sistem koji bi bio perpetuum mobile stvaranja vrhunskih rezultata naročito u disciplinama bacanja, skakanja i trčanja na srednjim prugama jer su to grupe disciplina u kojima su pravljene olimpijske, svjetske i evropske medalje.”
Na kraju je rekao nešto što definitivno oslikava način na koji funkcioniše i opstaje ovaj sport na našim prostorima. Sve se zasniva na entuzijazmu trenera i atletičara:
“Nažalost, danas funkcioniše samo sistem konjunkcije megatalentovanog atletičara i fanatičnog trenerskog entuzijazma koji je djelimično osiromašen zbog egzistencije koju moramo da potražimo u drugim, daleko profitabilnijim sportovima.”
(Nermin Alibašić/Sportske.ba)